science >> Wetenschap >  >> Chemie

Hoe chemische formules te schrijven voor transitie Metals

De naam van een verbinding geeft u gewoonlijk alle informatie die u nodig hebt om de chemische formule ervan te schrijven. Het eerste deel van de naam geeft het kation of positief geladen ion aan dat het molecuul vormt, terwijl het tweede deel het anion of negatieve ion aanduidt. Een gebalanceerde chemische formule heeft ook subscripts om het aantal van elk ion in de verbinding te tonen. Deze subscripts zijn afhankelijk van de valenties van de ionen, die u opzoekt in het periodiek systeem. Het probleem met overgangsmetalen, die altijd kationen vormen, is dat ze verschillende aantallen elektronen kunnen verliezen vanwege de aard van de buitenste baan die de elektronen innemen. Ze hebben dus verschillende valenties en kunnen ionen vormen met verschillende ladingen. De naam van de chemische formule bevat meestal een nummer in Romeinse cijfers om u te vertellen welke valentie het overgangsmetaal in de verbinding weergeeft.

Moderne en traditionele naamgevingssystemen

De overgangsmetalen zijn die elementen die bezetten groepen 3 tot 12 in het periodiek systeem. Ze omvatten bekende metalen als koper (Cu), zilver (Ag), goud (Au) en ijzer (Fe). Wanneer je de naam van een van deze metalen ziet in de naam van een chemische formule, zie je waarschijnlijk ook het nummer in Romeinse cijfers dat erna is geschreven om je de ionische lading te geven die het metaal in de verbinding vertoont.

Dit is echter niet het enige systeem dat wordt gebruikt. U kunt ook de naam van het ion zien gevolgd door "ic" of "ous". Het achtervoegsel "ic" geeft aan dat het ion de meest voorkomende positieve lading heeft en het achtervoegsel "ous" geeft aan dat het één minder heeft dan dat. IJzer vormt bijvoorbeeld meestal het ijzer (+3) -ion, maar het kan ook het ijzer (+2) -ion vormen. Koper heeft daarentegen een standaard ionische lading van +2, dus een koperion heeft een lading van +2 en koperion heeft een lading van +1.

Chemische formule schrijven

De procedure voor het schrijven van een chemische formule voor een verbinding die een overgangsmetaal bevat, gegeven de naam van de verbinding, omvat drie stappen.

Schrijf de elementaire symbolen

Zoek de symbolen op in het periodiek systeem als u ze niet kent. Als het anion polyatomisch is, plaats dan de chemische formule tussen haakjes. De elementen in ijzer (III) chloride zijn bijvoorbeeld Fe en Cl, terwijl die in ijzer (III) sulfaat Fe en (SO 4) zijn.

Schrijf de Ionische lading

Geef de lading op elk ion aan als een superscript dat het symbool volgt. Dit is een tussenstap om het in evenwicht brengen van de formule gemakkelijker te maken. Deze superscripts komen niet voor in de chemische formule.

In ijzer (III) chloride bijvoorbeeld heeft het ijzeratoom een ​​lading van +3, zoals aangegeven in de naam, en het chlooratoom heeft altijd een lading van -1. Schrijf Fe + 3Cl -1. In ijzer (III) sulfaat heeft ijzer een lading van +3 en sulfaat heeft een lading van -2, dus zou je Fe +3 (SO 4) -2 schrijven.
< h2> De kosten balanceren

Verander de superscripts naar subscripts om een ​​nettolading van 0 aan te geven. Bijvoorbeeld omdat het ijzeratoom in ijzer (II) chloride een lading van +3 heeft en het chlooratoom een ​​lading heeft van -1, het kost drie chlooratomen voor elk ijzeratoom om een ​​netto lading van 0 te creëren. Dus de chemische formule voor ijzer (III) chloride is FeCl 3. Evenzo zijn er drie sulfaationen en twee ijzer (III) -ionen nodig om een ​​uitgebalanceerde formule voor ijzer (III) sulfaat te maken, zodat de formule Fe 2 (SO 4) 3 is.

Nog een voorbeeld

Wat is de formule van koperoxide?

Het woord "koper" betekent dat de lading op het koperion +1 is. De lading van het zuurstofanion is altijd -2. Schrijf de elementaire symbolen met hun ladingen: Cu + 1O -2, wat direct leidt tot de gebalanceerde formule:

Cu 2O.